Kantoj, miaj idoj ravaj,
de la kor' filinoj slavaj,
vin mi sendas al homar.'
Ho, infanoj mildaj, iru,
ĉarmon de la sent' admiru
en patruja herbejar'.

Al arbaroj, al herbejoj,
al dometoj, al kasteloj
iru kanti sen fier'.
Se vin malhumila homo
pelos for de sia domo,
al li kantu en ekster'!

Frapu vi je pordo ĉia,
bela sono melodia
estas ĝoj' por bona kor',
por maljuna, por infano,
por junul' en ama flamo,
por knabin' en dolĉa hor'.

Kaj se iu vin rekonos
kaj demand' el lipo sonos:
“Vin alsendis kiu hom'?”
Tiu, kiu oran donon
ne volus eĉ reĝbastonon
ŝanĝi por la ĉeĥa nom'.